binabaybay ng isipan ang katahimikan ng kalawakan,
at sa bawat dampi ng hanging sa mga pisnging animo'y
hinahagod ng mga kamay ng iniibig
ay syang pagbitaw ng kalungkutan sa kanyang mga mata.
binabasa ang mga kamay na nakahawak sa iyong
imaheng pinagmamasdan ng paulit ulit
kahit ito pa'y napupunit na sa paglipas ng panahon
na ika'y wala sa kanyang tabi.
na tanging ang langit lamang ang parating saksi
sa bawat luhang pumapatak mula sa mga
nagsusumamong mga matang nakatanaw sa kalawakan,
naghihintay sa iyong pagbabalik,
upang masilayan muli ang iyong mga ngiting
nagbibigay ng dahilan para sya'y mabuhay namag muli.

-eamarifosque 070313-

Para saan pa ang mga luhang umaagos
sa mga matang tinatanaw ka sa iyong paglisan,
kung ang likod mo lamang ang iyong sagot
sa pusong nagkamaling ibigin ka ng lubusan?

Para saan pa ang mga iniindang kalungkutan,
kung ang paglipas ng mga araw ay 'di ka man lamang
maihatid sa aking pintuan?
Bilangin ko man ang mga oras na lumipas
alam kong hindi ko na maibabalik ang mga nakaraan.

Para saan pa ang ibigin ka ng walang pagaalinlangan
kung ang puso mo'y sinarado mo na?
Katukin man ng aking puso ang iyong pintuan
pagbubuksan mo nga ba sya?

-eamarifosque 062617-

Papel

pirapirasong papel tangay ng hangin
palayo sa mga kamay na pumupunit
sa mga pahina ng libro ng buhay.
unti unting inaalis ang mga alaalang
nagdulot ng pait at sakit habang ang 
mga tala'y patuloy na nakatingin. 
at ang mga luha ay patuloy sa pagdaloy
sa mga kanyang mga mata.
marahang pinupunit ang mga katagang
isinulat sa mga blankong papel ng kahapon, 
mga alaalang di na nais balik balikan. 
at sa bawat pilas ng papel na syang inaalis, 
ang syang pagpatak ng luha at pag dugo ng
pusong naulit na namang nasawi.

-eamarifosque 042013-