Ang dilim ay patuloy sa pagbalot
ng kanyang mga kamay sa isipang
uhaw sa haplos ng liwanag.
At syang tumutulak sa kanyang bumitiw
sa lahat ng pangarap na nais makamtan.
Dahan dahang hinihigpitan
ang hawak ng dilim sa isipang
unti unti nang nagkakalamat
dala ng hirap ng pahanon.
Dumadami na ang mga linyang
gumagapang sa marupok nyang isipan,
dumudugtong dugtong
hanggang sa naging konektado ang lahat.
At sa muling pag diin ng mga daliri ng dilim,
ay tuluyan ng nabasag ang kanyang manipis na isip,
na syang kumitil sa nalalabing kinang,
sa kanyang kaluluwang lumalaban pa.

-eamarifosque 081313-

Ikaw ang sinasamba ng mga salitang
sinusulat ng aking panaginip,
at sa bawat pag pikit ng mga matang
ikaw lamang ang nais masilayan
hanggang sa pag tulog iyong imahe
ang syang dadalhin.

Hawak ko ang mga pangakong
minsan mo nang nasambit,
at sila ang gagawin kong tulay
patungo sa iyong tabi
para ibigay sa iyo
ang isang matamis na halik.

-eamarifosque 080513-

Wala nang saysay ang mga salitang paulit ulit na binabaybay,
'pagkat bingi na ang mga tenga sa mga pangakong
napako sa kawalan.
Himukin man ng mapanuyong salita wala ng halaga
'pagkat ang pusong dating sabik ngayo'y pilit ng
lumalagay sa tahimik.
Makalimutan lamang ang dulot na sakit
ng mga salitang minsan ng lumabas sa iyong mga labi.

-eamarifosque 080313-

Hanggang saan dadalhin ng mga paang naglalakbay
ang takbo ng iyong isipang puno ng katanungan.
Habang pilit nitong hinahanap ang kasagutan
sa ilalim ng bote ng alak at kinang ng yosing nakasindi.
Nasa bawat buga ba ng usok mula sa mga labing
tila walang kakayahang bumuo ng salita,
ang mga sagot sa mga tanong na dala ng iyong isipan?
Panonoorin mo lamang ba ang usok ng sigarilyo
na umikot at sumayaw sa iyong harapan
hanggang sa tangayin ito ng ihip ng hangin?

-eamarifosque 080113-

Huwag nating hayaan ang agos ng panahon
na tangayin tayo patungo sa kawalan,
at baliin ang mga tulay na ating binuo
kasama ang mga pangarap ng ating mga puso.

Labanan natin ang paggapang ng oras,
hawakan natin ang bawat minutong lumilipas,
bumitaw man ang araw mula sa kalangitan,
aangkinin naman natin ang kadiliman.

Nasa ating mga kamay ang kinabukasang
matagal na nating inaasam-asam,
tayong dalawa ang syang guguhit ng ating landas
kung saan ang ating mga puso ay malayang
magsasama hanggang sa katapusan.

Kukunin natin ang bawat sandaling tayo'y magkasama
at isusulat sa mga pahina ng ating sisimulang buhay,
kahit man ang pait ng ating mga nakaraan
ay may puwang sa kwentong tayo ang may akda.

Dahil ang mga sakit na nadarama noon
ay syang nagdala sa atin kung nasaan tayo ngayon,
magkahawak ang mga kamay at may mga ngiti
sa mga labing nagsasabing atin ang oras na ito.

-emarifosque 072313-